اختصاصی فارمافوری: سرطان لنفوم سلول منتل یا گوشته، یک نوع لنفوم غیر هوچکین است. بدان معنا که بر سیستم لنفاوی بیمار که بخشی از سیستم ایمنی است تأثیر می گذارد و در ناحیه ای از غدد لنفاوی به نام منطقه منتل یا گوشته شکل می گیرد. سلول های B که به طور معمول آنتی بادی هایی برای مقابله با عفونت ها می سازد ، تحت کنترل خود در می آورد. سلولهای سرطانی B خارج از کنترل رشد می کنند و غدد لنفاوی را بزرگتر می کنند. سرطان می تواند به مغز استخوان ، کبد و دستگاه گوارش سرایت کند.
علائم سرطان لنفوم سلول منتل
برخی از افراد مبتلا به لنفوم سلول منتل علائم واضحی ندارند. این امر می تواند تشخیص را به تأخیر بیندازد. دیگران متوجه علائمی مانند کاهش وزن ، تعریق شبانه ، تب ، خستگی ، تهوع و درد شکم یا نفخ می شوند.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا هستند؟
لنفوم سلول گوشته یک سرطان نادر است و تنها ۶ درصد از کل لنفوم های غیر هوچکین را تشکیل می دهد. عموما مردان بالای ۶۰ سال را تحت تاثیر قرار می دهد. مردان سفیدپوست بیشتر از مردان سیاه پوست در معرض خطر هستند.
سرطان لنفوم سلول منتل چگونه پیشرفت می کند
پس از تشخیص بیماری ، پزشک مرحله سرطان را بررسی می کند. این امر نشان می دهد که سرطان چقدر گسترش یافته است:
- مرحله اول بیماری : سرطان در یک غده لنفاوی یا گروهی از غدد لنفاوی در کنار یکدیگر قرار دارد.
- دوم : در دو یا چند غدد لنفاوی یا گروهی از غدد در کنار یکدیگر قرار دارد.
- سوم : در غدد لنفاوی در دو طرف دیافراگم یا گره های بالای دیافراگم و طحال قرار دارد.
- و مرحله چهارم : گسترش میابد یا همان متاستاز میدهد.
آیا سرطان لنفوم منتل قابل درمان است؟
اغلب شیمی درمانی و ایمونوتراپی برای درمان پیشنهاد می شود. پزشک همچنین ممکن است از پرتودرمانی ، درمان هدفمند و پیوند سلول های بنیادی استفاده کند. جراحی معمولاً مفید نیست. برنامه درمانی دقیق به موارد زیادی بستگی دارد. این که سرطان در چه مرحله ای است. سلامت کلی و سن.
شیمی درمانی
سلولهای سرطانی B می توانند از طریق جریان خون حرکت کرده و پخش شوند. اما داروهای شیمی درمانی همچنین از طریق جریان خون برای از حذف سلول های سرطانی در هر جایی که یافت شوند ، حرکت می کنند. بیمار معمولاً ترکیبی از داروها را دریافت می کند که شامل ریتوکسیماب (ریتوکسان) است.
ایمونوتراپی
داروهای ایمونوتراپی از قدرت طبیعی بیماری سیستم ایمنی برای مبارزه با سرطان استفاده می کنند. برخی از داروها به سطح سلول های سرطانی متصل می شوند. بنابراین پیدا کردن و از بین بردن آنها برای سیستم ایمنی راحت تر است. برخی دیگر از داروها توانایی طبیعی سلول های سیستم ایمنی بدن ،سلول های T ، را برای مبارزه با سرطان افزایش می دهند. ایمونوتراپی اغلب در کنار شیمی درمانی استفاده می شود.
تابش – تشعشع
در این روش از اشعه ایکس برای از بین بردن سلول های سرطانی و کوچک شدن تومورها استفاده می شود. این روش ناحیه بسیار خاصی از بدن ، معمولاً غدد لنفاوی را هدف قرار می دهد. درمان سریع و بدون درد است. اما عوارض جانبی همچون واکنش های پوستی و خستگی شایع است. معمولاً در طول چند هفته چندین دوز کوچک دریافت میشود. وقتی سرطان به شیمی درمانی پاسخ نمی دهد ، پزشکان اغلب از پرتودرمانی استفاده می کنند.
سلول درمانی
این نوع ایمونوتراپی از سلول های بدن استفاده می کند. پزشک خون را برای جمع آوری سلول های T ، سلول های ایمنی که با عفونت ها مبارزه می کنند ، جمع آوری می کند. در آزمایشگاه ، آنها سلول ها را تغییر می دهند تا در سطح خود “گیرنده های آنتی ژن کایمریک” (CAR) بسازند. سپس پزشک آنها را به بدن باز می گرداند و در آنجا با لنفوم مبارزه می کند. اگر سرطان پس از درمان عود کرد یا به شیمی درمانی یا ایمونوتراپی پاسخ نداد ، پزشکان اغلب از این روش درمانی استفاده می کنند.
درمان هدفمند
اگر سرطان عود کند یا به شیمی درمانی یا ایمونوتراپی پاسخ ندهد ، ممکن است لازم باشد از درمان هدفمند استفاده کزد. در این روش از داروهایی استفاده می شود که رشد تومور را با تأثیر بر مولکول های خاص در سلول های سرطانی متوقف یا کند می کند. این روش با شیمی درمانی ، که هر سلول تقسیم کننده – چه طبیعی و چه سرطانی-را سریع را از بین می برد ، متفاوت است. داروهای درمان هدفمند اغلب به صورت قرص عرضه می شوند.
پیوند سلول های بنیادی
مغز استخوان ، ماده اسفنجی داخل استخوان ، حاوی سلولهای نارس به نام سلولهای بنیادی است که به سلولهای خونی تبدیل می شوند. آنها می توانند جایگزین سلولهایی شوند که شیمی درمانی آنها را از بین می برد. پیوند سلول های بنیادی و شیمی درمانی با دوز بالا می تواند از بدن انرژی زیادی بگیرد. پزشک معمولاً فقط در صورتی که لنفوم تهاجمی باشد یا بعد از درمان عود کند ، این روش ها را پیشنهاد می کند.
درمان ها رضایت بخشند؟
تعداد کمی از افراد مبتلا به لنفوم سلول منتل دارای چیزی هستند که MCL ( لنفوم رشد کنُد) نامیده می شود. در این بیماران ممکن است پزشک پیشنهاد دهد بیمار به درمان ادامه ندهد. این امر به بیمار امکان می دهد از عوارض جانبی درمانها اجتناب کنید. در عوض پزشک از بیمار می خواهد که هر ۲-۳ ماه یکبار به مطب مراجعه کند و هر ۳-۶ ماه یکبار تصویربرداری انجام دهد. فقط در صورت گسترش سرطان یا بدتر شدن علائم نیاز به شروع درمان خواهد داشت.
اگر بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود و به موقع زیر نظر پزشک قرار بگیرد، احتمال پاسخ به درمان بسیار بیشتر خواهد بود.
این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.