هر آنچه باید در مورد چشم تنبل بدانید

هر آنچه باید در مورد چشم تنبل بدانید. چشم تنبل که به نام آمبلیوپی نیز شناخته می شود، یک بیماری در دوران کودکی است که در آن بینایی کودک در یک چشم آنطور که باید رشد نمی کند.

هنگامی که فردی مبتلا به آمبلیوپی است، مغز روی یک چشم بیشتر از چشم دیگر متمرکز می شود و عملاً تنبلی چشم را نادیده می گیرد. اگر آن چشم تحریک مناسبی دریافت نکند، سلول های عصبی مسئول بینایی آنطور که باید بالغ نمی شوند.

در ایالات متحده آمبلیوپی تقریباً ۳٪ از کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد. این شایع ترین علت نابینایی جزئی یا کامل در یک چشم در دوران کودکی است.

اصطلاح “تنبلی چشم” گمراه کننده است زیرا چشم تنبل نیست. این بیماری یک مشکل رشدی در عصب متصل کننده چشم به مغز است، نه مشکلی در خود چشم.

حقایق سریع در مورد آمبلیوپی

علائم تنبلی چشم شامل تاری دید و درک ضعیف عمق است.

این مشکل در ارتباط بین چشم و مغز است، نه خود چشم.

تعدادی از عوامل می توانند باعث آمبلیوپی شوند، از جمله عدم تعادل عضلانی یا بیماری چشم.

درمان می تواند موثر باشد و هر چه زودتر شروع شود بهتر است.

انواع

سه نوع اصلی آمبلیوپی وجود دارد که عبارتند از:

انکساری: این نشان دهنده تفاوت های زیادی در بینایی بین هر دو چشم است.

استرابیسم: این نوع باعث چرخش مداوم چشم در یک چشم می شود.

محرومیت: این امر باعث کاهش دید یک چشم به دلیل مشکلات جسمی در چشم، مانند آب مروارید می شود.

علل

هر چیزی که در طول رشد کودک مانع دید هر دو چشم شود می تواند باعث تنبلی چشم شود. اگرچه دلایل آن مشخص نیست، اما مغز تصاویری را که از چشمی که بیشترین آسیب را دیده است سرکوب می کند.

در زیر نمونه هایی از برخی علل احتمالی آورده شده است:

استرابیسم

استرابیسم یک عدم تعادل در ماهیچه هایی است که چشم را در موقعیت قرار می دهند که باعث می شود چشم ها متقاطع یا بیرون بروند. عدم تعادل عضلانی باعث می شود هر دو چشم ردیابی اشیاء را با هم دشوار کنند. افراد ممکن است استرابیسم را به ارث ببرند که ناشی از دور بینی یا نزدیک بینی، یک بیماری ویروسی یا آسیب است.

آمبلیوپی آنیزومتروپیک

عیب انکساری زمانی است که نور هنگام عبور از عدسی چشم به درستی متمرکز نشده باشد. عیوب انکساری به دلیل نزدیک بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم رخ می دهد که در آن سطح قرنیه یا عدسی ناهموار است و باعث تاری دید می شود.

کودک مبتلا به آمبلیوپی آنیزومتروپیک در یک چشم دوربینی یا نزدیک‌بین‌تر از چشم دیگر خواهد بود و در نتیجه آمبلیوپی در چشمی که بیشترین آسیب را دیده است ایجاد می‌شود.

آمبلیوپی محرومیت از محرک

این نوع کمترین نوع آمبلیوپی است. وقتی چیزی مانع دیدن چشم می شود، ضعیف تر می شود. گاهی اوقات، هر دو چشم ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

این نوع آمبلیوپی ممکن است به دلایل زیر باشد:

زخم قرنیه، اسکار یا بیماری چشمی دیگر

آب مروارید مادرزادی که در آن نوزادی با تیرگی عدسی به دنیا می آید

پتوز یا افتادگی پلک

گلوکوم

آسیب چشم

جراحی چشم

درمان

درمان هر چه کودک کوچکتر باشد موثرتر است.

پس از ۸ سالگی کودک، احتمال بهبود بینایی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، اما درمان همچنان می تواند موثر باشد.

دو روش برای درمان تنبلی چشم وجود دارد. پزشک می‌تواند مشکل زیربنایی چشم را درمان کند یا تلاش کند چشم آسیب‌دیده را فعال کند تا بینایی توسعه یابد.

درمان مشکلات زمینه ای چشم

بسیاری از کودکان با بینایی نابرابر یا آنیزومتروپی نمی دانند که مشکل چشمی دارند زیرا چشم و مغز قوی تر کمبود را جبران می کند. چشم ضعیف به تدریج ضعیف تر می شود و آمبلیوپی ایجاد می شود. درمان شامل:

عینک

پزشکان برای کودک مبتلا به نزدیک بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم عینک تجویز می کنند. کودک باید همیشه از عینک استفاده کند تا متخصص بتواند بر میزان تاثیر آن در بهبود مشکلات بینایی در تنبلی چشم نظارت کند. عینک نیز ممکن است چرخش چشم را اصلاح کند. گاهی اوقات، عینک می تواند آمبلیوپی را حل کند و نیازی به درمان بیشتری نیست.

جراحی آب مروارید یا فیکوامولسیفیکاسیون

اگر آب مروارید علت آمبلیوپی باشد، پزشکان می توانند آن را با بیهوشی موضعی یا عمومی با جراحی خارج کنند.

اصلاح افتادگی پلک

برای برخی افراد، آمبلیوپی ناشی از پلکی است که دید چشم ضعیف‌تر را مسدود می‌کند. در این حالت درمان معمول جراحی لیفت پلک است.

به کار انداختن تنبل چشم

هنگامی که بینایی اصلاح شد و مشکلات پزشکی زمینه ای برطرف شد، چندین اقدام دیگر می تواند به بهبود بینایی کمک کند.

انسداد یا استفاده از پچ

پزشک یک وصله روی چشم قوی‌تر قرار می‌دهد تا چشم تنبل مجبور به کار شود. از آنجایی که مغز فقط از آن چشم اطلاعات می گیرد، آن را نادیده نمی گیرد. یک پچ از چرخش چشم خلاص نمی شود، اما بینایی را در تنبلی چشم بهبود می بخشد.

طول درمان به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله سن کودک، شدت بیماری و میزان پایبندی آنها به دستورالعمل های متخصص. آنها معمولاً این پچ را برای چند ساعت در روز می پوشند. مراقبان باید کودک را تشویق کنند که در حین پوشیدن وصله، فعالیت هایی از نزدیک انجام دهد، مانند خواندن، رنگ آمیزی یا تکالیف مدرسه.

قطره چشمی آتروپین

پزشکان ممکن است از اینها برای تاری دید در چشم سالم استفاده کنند. آتروپین مردمک را گشاد می کند و در نتیجه هنگام نگاه کردن به اشیا از نزدیک تار می شود. این باعث می شود تنبلی چشم بیشتر کار کند. آتروپین معمولاً نسبت به یک پچ برای کودک کمتر آشکار و ناخوشایند است و می تواند به همان اندازه مؤثر باشد. پزشکان ممکن است برای کودکانی که تحمل پوشیدن پچ را ندارند، قطره تجویز کنند.

تمرینات بینایی

تمرینات و بازی های مختلف با هدف بهبود رشد بینایی در چشم آسیب دیده کودک انجام می شود. کارشناسان می گویند این برای کودکان بزرگتر مفید است. آنها ممکن است تمرینات بینایی را در ترکیب با سایر درمان ها انجام دهند.

عمل جراحی

گاهی اوقات، پزشکان برای بهبود ظاهر چرخش چشم، عمل جراحی چشم را انجام می‌دهند و در نتیجه چشم‌ها را هم تراز می‌کنند. این ممکن است بینایی را بهبود بخشد یا خیر.

تمرینات

ورزش هایی که به اصلاح دید کمک می کنند به عنوان ارتوپتیک شناخته می شوند. با این حال، هیچ تمرین خاصی وجود ندارد که بتواند به بهبود آمبلیوپی کمک کند.

در طول تمرینات، با یک وصله که چشم قوی‌تر را می‌پوشاند، چشم ضعیف‌تر با طیف وسیعی از فعالیت‌های شدید بینایی مانند رنگ‌آمیزی، نقاشی نقطه به نقطه، بازی‌های کلمه یا ساختن لگو، بسته به سن کودک، تحریک می‌شود.

هنگامی که قدرت به چشم ضعیف‌تر برگشت، کودک ممکن است تمرینات دیگری مانند فشار دادن مداد در خانه را انجام دهد. این تمرینات شامل حرکت آهسته مداد به سمت نوک بینی و تمرکز روی انتهای مداد در طول این حرکت است تا زمانی که تار شود.

با این حال، بعید است که پزشکان از تمرینات خانگی به عنوان اولین درمان برای افراد مبتلا به آمبلیوپی استفاده کنند. بسیاری از تمرینات ارتوپتیک به بینایی در هر دو چشم نیاز دارند و می توانند به افرادی با مشکلات بینایی مختلف کمک کنند.

علائم

کودک مبتلا به آمبلیوپی نمی تواند با یکی از چشمان خود به درستی تمرکز کند.

چشم دیگر مشکل را جبران می کند، به طوری که چشم آسیب دیده در نتیجه آسیب می بیند.

چشمی که بینایی ضعیفی دارد تصاویر واضحی دریافت نخواهد کرد. مغز داده های واضحی را دریافت نمی کند و در نهایت شروع به نادیده گرفتن آن می کند.

در بسیاری از موارد، مغز و چشم قوی‌تر آنقدر کمبود را جبران می‌کنند که کودک متوجه مشکلی نمی‌شود. به همین دلیل است که تنبلی چشم اغلب تنها زمانی تشخیص داده می شود که کودک یک آزمایش معمول چشم انجام دهد.

علائم تنبلی چشم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تاری دید

دوبینی

درک عمق ضعیف

چشم هایی که به نظر نمی رسد با هم کار کنند

چرخش چشم، به سمت بالا، پایین، بیرون یا داخل

یک کودک نیاز به بررسی بینایی دارد، به خصوص اگر سابقه خانوادگی چشم های ضربدری، آب مروارید دوران کودکی یا سایر بیماری های چشمی داشته باشد. اگر فردی بعد از چند هفته چشم کودک خود را سرگردان دید، باید با پزشک صحبت کند.

تشخیص

تشخیص زودهنگام، ترجیحاً قبل از ۶ سالگی ضروری است. از آنجایی که کودک اغلب متوجه وجود مشکل نمی شود، این همیشه ممکن نیست.

معاینه معمول چشم

در سنین ۳ تا ۵ سالگی، کودک باید معاینه کامل چشمی انجام دهد تا اطمینان حاصل شود که بینایی او به درستی رشد می کند و هیچ مدرکی دال بر بیماری چشمی وجود ندارد. این بدان معناست که پزشکان اکثر موارد آمبلیوپی را تشخیص داده و متعاقباً درمان می کنند.

اگر چشم‌پزشک یا اپتومتریست مشکوک به تنبلی چشم کودک باشد، آزمایش‌های بیشتری را قبل از تشخیص انجام می‌دهد.

آنها هر چشم را به طور جداگانه آزمایش می کنند تا مشخص کنند نزدیک بینی وجود دارد یا دوربین و چقدر جدی است. آنها همچنین کودک را به دقت آزمایش می کنند تا مشخص شود که آیا چرخش چشم وجود دارد یا خیر.

عوارض

عوارض خاصی ممکن است با آمبلیوپی رخ دهد، از جمله:

کوری: در صورت عدم درمان، ممکن است فرد در نهایت بینایی را در چشم آسیب دیده از دست بدهد. این کاهش بینایی معمولا دائمی است. با توجه به موسسه ملی چشم، تنبلی چشم شایع ترین علت اختلال بینایی تک چشمی در بزرگسالان جوان و میانسال در ایالات متحده است.

چرخش چشم: استرابیسم، جایی که چشم ها در یک راستا قرار ندارند، می تواند دائمی شود.

بینایی مرکزی: اگر کودکان درمان آمبلیوپی را دریافت نکنند، دید مرکزی آنها ممکن است به درستی رشد نکند. این ممکن است بر توانایی آنها برای انجام وظایف خاص تأثیر بگذارد.

چشم انداز

اگرچه آمبلیوپی بخش کوچکی از کودکان را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می دهد، مهم است که کودک معاینات معمول چشم را انجام دهد. به این ترتیب، پزشک می تواند آمبلیوپی یا هر بیماری چشم دیگری را زودتر درمان کند.

چندین روش درمانی برای کمک به تنبلی چشم وجود دارد، از جمله عینک، چسب چشم، تمرینات بینایی یا جراحی در برخی موارد.

این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف تهیه شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.