چه چیزی می تواند باعث کاهش بینایی در یک چشم شود؟ نابینایی می تواند یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد. به فراخور علت، فرد ممکن است نابینایی همراه با دید تاریک، جزئی یا تاری را تجربه کند.
برخی از اشکال نابینایی موقتی هستند، در حالی که برخی دیگر غیرقابل برگشت هستند. در هر دو مورد، افراد اغلب می توانند اقداماتی را برای بهبود یا اصلاح بینایی خود انجام دهند.
نابینایی می تواند به طور ناگهانی یا تدریجی در طول زمان رخ دهد. بهترین درمان به علت آن بستگی دارد.
طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، مشکلات بینایی جزو ۱۰ معلولیت بزرگ در بزرگسالان و یکی از شایع‌ترین ناتوانی‌ها در کودکان است.
این مقاله به علائم و علل احتمالی از دست دادن بینایی در یک چشم می پردازد. همچنین درمان های بالقوه را مورد بحث قرار می دهد.
علائم
“نابینایی” اصطلاحی برای از دست دادن توانایی دید صحیح بدون نیاز به نوعی مداخله مانند عینک است.
انواع مختلفی از کاهش بینایی با دلایل مختلفی وجود دارد:
نابودی بینایی مرکزی، که مرکز بینایی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد
از بین رفتن بینایی محیطی، که بر لبه های بینایی تأثیر می گذارد
از دست دادن کامل بینایی
شب کوری یا مشکل در دید در نور کم
دید تار، مه آلود یا خارج از فوکوس
مشکل در دیدن اشکال یا فقط دیدن سایه ها
علل از دست دادن ناگهانی بینایی
از دست دادن ناگهانی بینایی به سرعت و در طی چند ثانیه یا چند دقیقه تا چند روز رخ می دهد. در بخش‌های بعدی به بررسی علل احتمالی از دست دادن ناگهانی بینایی می‌پردازیم.
میگرن
میگرن اغلب می تواند علائم بصری به نام هاله میگرنی ایجاد کند. جلوه های بصری معمولی میگرن شامل ناحیه ای است که فرد نمی تواند به وضوح ببیند.
به صورت تخمینی ۲۵ تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا به میگرن علائم اورا بینایی دارند. هاله ها می توانند با سردرد یا بدون سردرد ایجاد شوند.
اختلالات بینایی رایج عبارتند از:
دیدن خطوط زیگزاگ
دید تونلی
از دست دادن بینایی به سمت چپ یا راست
از بین رفتن کامل بینایی
هاله های میگرنی معمولاً ۱۰ تا ۳۰ دقیقه یا کمتر از یک ساعت طول می کشد. برخی از آنها فقط چند ثانیه طول می کشد. اجتناب از نورهای روشن و صداهای بلند و مصرف داروهای میگرن می تواند علائم را کاهش دهد.
شبکیه جدا شده
شبکیه جدا شده زمانی است که شبکیه از پشت چشم بلند می شود. می تواند باعث نابینایی کامل یا جزئی در چشم آسیب دیده شود. وقتی فردی شبکیه جدا شده دارد، ممکن است به نظر برسد که چیزی بخشی از دید او را مسدود کرده است.
جدا شدن شبکیه چشم جدی است. اگر درمان نشود، می تواند منجر به نابینایی دائمی شود. درمان شامل نوعی از جراحی است که بستگی به توصیه پزشک دارد.
سیاه چشم
سیاهی چشم در نتیجه آسیب به چشم ایجاد می شود و می تواند بینایی فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
“چشم سیاه” اصطلاحی است که به کبودی اطراف چشم اشاره دارد که معمولاً در اثر ضربه به آن ناحیه ایجاد می شود. افزایش فشار داخل کره چشم می تواند از هر تورم ناشی از سیاهی چشم ایجاد شود. این به نوبه خود می تواند منجر به نابینایی شود.
سایش قرنیه
نابینایی ناگهانی نیز ممکن است ناشی از آسیب به چشم باشد. سایش قرنیه یک خراش کوچک روی قرنیه است که پنجره شفاف جلوی چشم است.
منوط به اینکه آسیب چقدر جدی است، ساییدگی قرنیه می تواند موقت یا دائمی باشد و درمان ممکن است بر این اساس متفاوت باشد.
اکثر خراش‌های قرنیه طی ۲۴ تا ۷۲ ساعت خود به خود و بدون عوارض بیشتر بهبود می‌یابند. با این حال، اگر چیزی در چشم گیر کرد، فرد باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشد.
علل کاهش تدریجی بینایی
در برخی موارد، نابینایی به تدریج رخ می دهد و می تواند دشوارتر باشد. برای برخی افراد، این به افزایش سن مربوط می شود. در موارد دیگر، ممکن است ناشی از یک وضعیت پزشکی باشد.
آمبلیوپی
آمبلیوپی، همچنین به عنوان تنبلی چشم شناخته می شود، نوعی از بینایی ضعیف است که فقط یک چشم را تحت تاثیر قرار می دهد.
مطابق اظهار نظر موسسه ملی چشم (NEI)، آمبلیوپی شایع ترین علت نابینایی در کودکان است که تا ۳٪ از آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.
اختلال در نحوه عملکرد مغز و چشم به این معنی است که مغز تصاویر یک چشم را ترجمه نمی کند و کودک بیشتر به چشم دیگر متکی است.
این باعث می شود که بینایی در چشم آسیب دیده به مرور زمان بدتر شود. درمان ممکن است شامل وسایل اصلاحی مانند عینک و در برخی موارد حتی جراحی باشد.
استفاده از چسب چشم روی چشم قوی‌تر می‌تواند به آموزش مجدد چشم ضعیف‌تر کمک کند.
آب مروارید
این ضایعه، ناحیه ای کدر در عدسی چشم است. آب مروارید می تواند یک طرفه باشد، یک چشم را درگیر کند، یا دو طرفه، جایی که در هر دو چشم ایجاد می شود.
آب مروارید می تواند دید فرد را تار، مه آلود یا کم رنگ کند. اغلب به تدریج ایجاد می شود، بنابراین بسیاری از مردم از پیشرفت آن آگاه نیستند.
آب مروارید بسیار شایع است. بیش از نیمی از آمریکایی‌های ۸۰ ساله یا بالاتر، آب مروارید دارند یا جراحی برای برداشتن آب مروارید انجام داده‌اند.
جراحی چشم درمان اولیه این بیماری چشمی است.
گلوکوم
گلوکوم نامی است که به گروهی از بیماری ها اطلاق می شود که می توانند به عصب بینایی واقع در پشت چشم آسیب بزنند. آب سیاه ممکن است منجر به کاهش بینایی و نابینایی شود.
علائم ممکن است به قدری تدریجی باشد که فرد ممکن است تا زمانی که معاینه چشم انجام ندهد متوجه ابتلا به گلوکوم خود نشود. آنها ممکن است به آرامی بینایی خود را از دست بدهند که از دید محیطی شروع می شود. گلوکوم می تواند در یک یا هر دو چشم ایجاد شود.
در مورد گلوکوم با زاویه بسته، فشار داخل چشم می تواند به سرعت بالا برود و باعث درد، حالت تهوع، استفراغ یا نابینایی شود. متخصصان مراقبت های بهداشتی معمولاً آن را با قطره های چشمی درمان می کنند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است لیزر یا عمل جراحی لازم باشد.
بدون درمان، گلوکوم در نهایت می تواند باعث نابینایی شود. قطره های چشمی تجویزی درمان اصلی گلوکوم هستند. با کاهش فشار در چشم، قطره های چشمی می توانند از آسیب بیشتر به عصب بینایی جلوگیری کنند. با این حال، آنها نمی توانند آسیبی که از قبل وجود دارد را جبران کنند.
چه زمانی با پزشک تماس بگیرید
اگر هر یک از موارد زیر با علائم کاهش بینایی همراه شد، باید فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشد:
سردرد شدید
مشکل در صحبت کردن
افتادگی صورت
عدم کنترل ماهیچه ای در یک طرف بدن
درد شدید چشم
اینها می توانند نشانه های سکته مغزی یا بیماری جدی دیگری باشند.
خلاصه
به طور معمول، نابینایی نتیجه پیری طبیعی چشم نیست. نابینایی معمولاً نتیجه یک بیماری چشم، آسیب به چشم یا هر دو است.
نابینایی همیشه دائمی نیست. در بسیاری از موارد، افراد می توانند نابینایی خود را درمان یا اصلاح کنند.
بنیاد آمریکایی نابینایان منابعی را برای کمک به افراد در مدیریت کاهش بینایی جدید فراهم می کند.
این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف تهیه شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.