اچ آی وی چه اثراتی بر بدن دارد؟

اختصاصی فارمافوری: اچ آی وی چه اثراتی بر بدن دارد؟ اچ آی وی ویروسی است که سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهد. این ویروس می تواند اثرات زیادی در سراسر بدن داشته باشد، اما درمان های مدرن در جلوگیری از پیشرفت اچ آی وی به مراحل پیشرفته موثر هستند.

حدود ۱.۲ میلیون نفر در ایالات متحده با اچ آی وی زندگی می کنند. با این حال، در ایالات متحده، از اواسط دهه ۱۹۸۰، تعداد افرادی که هر سال یک تشخیص جدید اچ آی وی دریافت می کنند، بیش از دو سوم کاهش یافته است.

بدون درمان، اچ آی وی می تواند به سیستم ایمنی آسیب برساند و خطر و اثرات سایر عفونت ها را افزایش دهد. در نتیجه، ویروس می‌تواند هر قسمت از بدن از جمله پوست، سیستم تنفسی و سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار دهد.

با این حال، درمان های مدرن بسیار موثر هستند و افراد مبتلا به اچ آی وی می توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند.

در این مقاله، ما به چگونگی تأثیر اچ آی وی بر بدن، از جمله علائم اولیه، اثرات بر سیستم ایمنی و عفونت‌های فرصت‌طلب نگاه می‌کنیم. ما همچنین به چگونگی تأثیر داروهای اچ آی وی بر بدن نگاه می کنیم.

چگونه هر مرحله از اچ آی وی بر بدن تأثیر می گذارد

اچ آی وی یک عفونت ویروسی است. این سیستم ایمنی بدن را با آسیب رساندن به سلول هایی به نام سلول های CD4 T  هدف قرار داده و به تدریج ضعیف می کند. این آسیب به این معنی است که با گذشت زمان، بدن کمتر قادر به مبارزه با سایر عفونت ها می شود.

اگر سیستم ایمنی به اندازه کافی ضعیف شود، عفونت هایی که معمولاً خفیف هستند می توانند تهدید کننده زندگی باشند. اینها به عنوان عفونت های فرصت طلب شناخته می شوند.

هنگامی که فردی به اچ آی وی مبتلا می شود، اگر درمان دریافت نکند، عفونت معمولاً در سه مرحله پیشرفت می کند:

عفونت حاد: بلافاصله پس از ابتلای فرد به ویروس، بدون او مقدار زیادی اچ آی وی در خون خود دارد و خطر انتقال ویروس به دیگران بالاست. برخی از افراد ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا را تجربه کنند، اما برخی دیگر هیچ علامتی نخواهند داشت.

عفونت مزمن: بدون درمان، این مرحله می تواند یک دهه یا بیشتر طول بکشد. افراد ممکن است علائمی نداشته باشند، اما ویروس همچنان می تواند به افراد دیگر منتقل شود.

عفونت مرحله ۳ (همچنین به عنوان ایدز شناخته می شود): در این مرحله، سیستم ایمنی فرد به شدت آسیب می بیند و تعداد سلول های CD4 آنها به زیر ۲۰۰ سلول در هر میلی متر مکعب خون می رسد. افراد در برابر عفونت های فرصت طلب آسیب پذیر خواهند شد و خطر انتقال ویروس می تواند زیاد باشد.

با این حال، درمان اچ آی وی، که به عنوان درمان ضد رتروویروسی شناخته می شود، در کاهش یا جلوگیری از این پیشرفت موثر است. درمان ضد رتروویروسی از سال ۱۹۹۶ یک گزینه درمانی بوده است.

در دسترس بودن درمان موثر به این معنی است که بسیاری از افراد مبتلا به اچ آی وی می توانند امید به زندگی معمولی داشته باشند و هرگز به مرحله اچ آی وی۳  مبتلا نشوند. میزان بروز عفونت های فرصت طلب بسیار کمتر از قبل است.

اثرات اولیه اچ آی وی بر بدن

هنگامی که فردی برای اولین بار با اچ آی وی تماس پیدا می کند، ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا پیدا کند. این علائم معمولاً در عرض ۲ تا ۴ هفته ظاهر می شوند و ممکن است چند روز یا چند هفته ادامه داشته باشند. پزشکان از این بیماری به عنوان بیماری تبدیل سرمی یاد می کنند.

تبدیل سرمی مرحله ای است که بدن فرد در حال تولید آنتی بادی علیه اچ آی وی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن او در حال مبارزه با عفونت است.

بسیاری از افراد در این مرحله هیچ علامتی را تجربه نمی کنند و همین بی اطلاعی از آن، ابتلا به اچ آی وی را آسان می کند. در واقع، تخمین زده می‌شود که از هر ۷ نفر ۱ نفر نمی‌دانند که به اچ‌آی‌وی مبتلا هستند، که این امر انجام آزمایش ها را بسیار مهم می‌کند.

اگر علائم ظاهر شوند، فرد ممکن است احساس کند که به آنفولانزا مبتلا شده است. علائم عفونت حاد اچ آی وی می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب و لرز

بثورات پوستی

گلو درد

تورم غدد

درد مفاصل یا ماهیچه

عرق شبانه

خستگی

زخمهای دهان

پس از دوره تبدیل سرمی، فرد ممکن است تا یک دهه یا بیشتر علائمی را تجربه نکند. این مرحله به عنوان عفونت مزمن اچ آی وی شناخته می شود.

اگرچه افراد در این مرحله احساس خوبی دارند، عفونت هنوز فعال است. این ویروس به تولید مثل، حمله به سلول های جدید و آسیب به سیستم ایمنی ادامه می دهد. همچنین این امکان وجود دارد که ویروس به دیگران سرایت کند.

اثرات بر روی سیستم ایمنی بدن

اچ آی وی در درجه اول با هدف قرار دادن و آسیب رساندن به سلول های سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. سیستم ایمنی بدن را در برابر ویروس ها، باکتری ها و قارچ ها محافظت می کند.

پس از اتصال خود به یک نوع گلبول سفید خون به نام سلول CD4 T، ویروس با آن ادغام می شود. این سلول های  T   بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن هستند.

هنگامی که  ویروس داخل سلول CD4 T قرار می گیرد، ویروس تکثیر می شود. به سلول آسیب می زند یا آن از بین می برد، سپس به سمت جلو حرکت می کند و سلول های دیگر را هدف قرار می دهد.

تعداد سلول های CD4 T یک فرد نشانه ای از سلامت سیستم ایمنی بدن او است.

تعداد سلول های CD4 T سالم ۵۰۰-۱۶۰۰ سلول در میلی متر مکعب خون است. اگر فردی برای اچ آی وی درمان نشود، تعداد سلول های CD4 T او به مرور زمان کاهش می یابد.

هنگامی که به زیر ۲۰۰ سلول در میلی‌متر مکعب می‌رسد، سیستم ایمنی فرد به طور قابل‌توجهی مختل می‌شود و آن‌ها را مستعد ابتلا به عفونت‌های فرصت‌طلب می‌کند.

عفونت های فرصت طلب

عفونت های فرصت طلب، عفونت های ویروسی، باکتریایی یا قارچی هستند که از ضعف سیستم ایمنی استفاده می کنند.

این عفونت‌ها معمولاً در افراد بدون اچ آی وی خفیف هستند، اما در افرادی که تعداد سلول‌های CD4 T پایینی دارند، مانند افراد مبتلا به مرحله ۳ اچ آی وی، می‌توانند شدید یا تهدیدکننده زندگی باشند.

اگر یک فرد دچار عفونت فرصت طلب شود، ممکن است مرحله اچ آی وی۳  تشخیص داده شود.

برخی از شایع ترین عفونت های فرصت طلب در ایالات متحده عبارتند از:

ویروس هرپس سیمپلکس، عفونتی که اغلب باعث ایجاد زخم در دهان می شود

سالمونلا، یک عفونت باکتریایی که روده ها را تحت تاثیر قرار می دهد

برفک دهان یا برفک واژن، که عفونت قارچی به نام کاندیدا است

توکسوپلاسموز، یک عفونت انگلی که می تواند بر مغز تاثیر بگذارد

درمان عفونت فرصت طلب به نوع عفونت بستگی دارد، اما گزینه ها شامل داروهای ضد ویروسی، آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد قارچی است.

سایر عفونت های فرصت طلب عبارتند از:

پنومونی

بیماری سل

برخی سرطان ها، مانند سارکوم کاپوزی

سیتومگالوویروس

مننژیت کریپتوکوکی

عفونت های همزمان

بسیاری از افراد مبتلا به اچ آی وی دچار عفونت همزمان می شوند، به این معنی که همزمان دو یا چند عفونت دارند.

هپاتیت B و هپاتیت C از عفونت های همزمان شایع هستند. افراد می‌توانند این ویروس‌ها را از راه‌های مشابه اچ آی وی، مانند تماس جنسی و استفاده از تجهیزات مشترک برای تزریق مواد، آلوده کنند.

سل، یک بیماری تنفسی که یک باکتری به نام مایکوباکتریوم توبرکلوزیس آن را ایجاد می کند، از دیگر عفونت های همزمان شایع است. ممکن است فردی سل نهفته داشته باشد، یعنی این باکتری ها در بدن او زندگی می کنند، اما بیمار نمی شوند.

خطر ابتلا به سل پس از قرار گرفتن در معرض این باکتری برای افراد مبتلا به اچ آی وی که تحت درمان نیستند، بیشتر است.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) توصیه می‌کند که همه افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی تحت آزمایش هپاتیت B، هپاتیت C و سل قرار گیرند، حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشند.

اچ آی وی و سلامت روان

تشخیص اچ آی وی و زندگی با این بیماری می تواند تأثیرات قابل توجهی بر سلامت روان فرد داشته باشد.

بر اساس داده های مؤسسه ملی سلامت روان، افراد مبتلا به اچ آی وی دو برابر بیشتر از افراد بدون اچ آی وی در معرض خطر افسردگی هستند. آنها همچنین در معرض خطر بیشتری برای اختلالات خلقی، اضطراب و شناختی هستند.

منابع خاصی از استرس در رابطه با این بیماری وجود دارد، مانند نیاز به یافتن و مدیریت حمایت پزشکی، مدیریت و استفاده مادام‌العمر از داروها، و مقابله با انگ و تبعیض مرتبط با اچ آی وی.

برخی از داروهای ضد رتروویروسی نیز ممکن است باعث عوارض جانبی سلامت روان مانند اضطراب شوند.

بسیاری از مشکلات سلامت روان قابل درمان هستند. روان درمانی، داروها و حمایت اجتماعی همگی می توانند کمک کننده باشند.

داروهای ضد رتروویروسی چگونه بر بدن تأثیر می گذارند

در حالی که هیچ درمانی برای اچ آی وی وجود ندارد، درمان ضد رتروویروسی می تواند میزان ویروس را در خون به سطوح بسیار پایین کاهش دهد. با این کار فرد را سالم نگه می دارد و از انتقال ویروس به افراد دیگر جلوگیری می کند.

بار ویروسی بسیار کم یا غیرقابل تشخیص به این معنی است که خطر انتقال به دیگران عملاً صفر است .

کارشناسان همه افراد مبتلا به اچ آی وی را، صرف نظر از تعداد سلول های CD4 T ، تشویق می کنند تا در اسرع وقت پس از تشخیص، مصرف داروهای ضد رتروویروسی را آغاز کنند. درمان زودهنگام کلید یک نتیجه خوب است.

همانند سایر داروها، داروهای ضد رتروویروسی نیز می توانند در برخی افراد عوارض جانبی ایجاد کنند. با این حال، داروهای مدرن نسبت به داروهای قدیمی عوارض جانبی کمتر و شدیدتری دارند.

عوارض جانبی احتمالی داروهای ضد رتروویروسی عبارتند از:

خستگی

سردرد

اسهال

حالت تهوع یا استفراغ

مشکل در خوابیدن

خشکی دهان

بثورات پوستی

سرگیجه

درد

برخی از عوارض جانبی ممکن است چند روز یا چند هفته پس از شروع درمان فرد ادامه داشته باشد. برخی دیگر ممکن است دیرتر شروع شوند یا بیشتر طول بکشند.

اگر فردی عوارض جانبی شدیدی را تجربه کرد که باعث شد درمان را متوقف کند، می تواند با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کند. توقف درمان یا نادیده گرفتن دوز می تواند منجر به مقاومت دارویی شود و گزینه های درمانی فرد را محدود کند.

برخی از افراد می توانند با مصرف دارو ۲ ساعت قبل از خواب برخی از عوارض جانبی را کاهش دهند. سایر افراد ممکن است ترجیح دهند آن را صبح ها مصرف کنند تا از اختلالات خواب جلوگیری کنند.

هنگام مصرف داروهای ضد رتروویروسی، فرد باید بداند که داروی آنها ممکن است با سایر داروهای تجویزی و همچنین داروهای گیاهی و داروهای تفریحی تداخل داشته باشد.

برخی از داروهای اچ آی وی نیز ممکن است منجر به تغییرات کمتر آشکار شوند، مانند:

افزایش کلسترول و سایر چربی ها در خون

مشکلات کبدی یا کلیوی

تغییرات در توزیع چربی بدن، در افرادی که داروهای قدیمی اچ آی وی مصرف می کنند

پزشکان می توانند این مسائل را در طول معاینات معمول نظارت کنند.

با وجود این مشکلات، اکنون شواهدی مبنی بر بی خطر بودن طولانی مدت درمان ضد رتروویروسی وجود دارد که می تواند امید به زندگی را برای بسیاری از افراد مبتلا به اچ آی وی به طور قابل توجهی افزایش دهد.

خلاصه

اچ آی وی ویروسی است که سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهد. بدون درمان، می تواند به سیستم ایمنی آسیب برساند، خطر سایر عفونت ها را افزایش داده و منجر به عوارض احتمالی در سراسر بدن شود.

با این حال، درمان ضد رتروویروسی میزان اچ آی وی را در بدن کاهش می دهد که از آسیب رساندن آن به سیستم ایمنی جلوگیری می کند. این درمان منجر به شیوع کمتر عفونت های فرصت طلب شده است.

این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف تهیه شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.