تفاوت افسردگی و غم. میلیون ها نفر در سراسر جهان در مقطعی از زندگی خود غمگینی یا افسردگی را تجربه می کنند. با این حال، تشخیص افسردگی و احساس غم و اندوه می تواند به فرد کمک کند تا هر دو را به روشی سالم پردازش کند.
انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) خاطرنشان می کند که افسردگی یکی از شایع ترین بیماری های سلامت روان در ایالات متحده است.
احساس غم و اندوه بخشی جدایی ناپذیر از افسردگی است، اما آنها یکسان نیستند. دانستن و درک تفاوت ها می تواند به فرد کمک کند تشخیص دهد که چه زمانی باید به دنبال درمان باشد.
در این مقاله به خواننده کمک می کنیم تا این تمایز را مشخص کند و گزینه های درمانی برای افسردگی را پیشنهاد کند.
دانستن تفاوت
تعریف غم و اندوه و افسردگی برای بهبود بهزیستی مهم است.
غمگین بودن
غم و اندوه یک احساس طبیعی انسانی است که هر فرد در مواقع استرس زا یا غم انگیز آن را تجربه می کند.
تعدادی از وقایع زندگی می توانند باعث غمگینی یا ناراحتی افراد شوند. از دست دادن یا غیبت یکی از عزیزان، طلاق، از دست دادن شغل یا درآمد، مشکلات مالی، یا مسائل در خانه همگی می توانند بر خلق و خوی تأثیر منفی بگذارند.
رد شدن در امتحان، نگرفتن شغل، یا تجربه سایر رویدادهای ناامید کننده نیز می تواند باعث غم و اندوه شود.
با این حال، فردی که غم و اندوه را تجربه می‌کند، معمولاً می‌تواند از گریه کردن، بیرون ریختن یا صحبت کردن از ناراحتی‌ها کمی تسکین یابد. بیشتر اوقات، غم و اندوه به یک محرک خاص پیوند دارد.
غم و اندوه معمولا با گذشت زمان می گذرد. اگر از بین نرود، یا اگر فرد نتواند عملکرد طبیعی خود را از سر بگیرد، این می تواند نشانه افسردگی باشد.
اگر خلق و خوی ضعیف بدتر شود یا بیش از ۲ هفته طول بکشد، فرد باید با پزشک خود صحبت کند.
افسردگی
افسردگی یک اختلال روانی است که بر بسیاری از بخش‌های زندگی افراد تأثیر می‌گذارد. این می تواند در افراد با هر جنسیت یا سن رخ دهد و رفتارها و نگرش ها را تغییر دهد.
در سال ۲۰۱۵، حدود ۱۶.۱ میلیون نفر از افراد ۱۸ ساله یا بالاتر در ایالات متحده حداقل یک دوره افسردگی اساسی را در سال گذشته تجربه کرده اند که ۶.۷ درصد از کل بزرگسالان در این کشور را تشکیل می دهد.
علائم عبارتند از:
احساس دلسردی
غمگینی
ناامیدی
کمبود انگیزه
از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که زمانی برای فرد لذت بخش بود
در موارد شدید، فرد ممکن است به خودکشی فکر کند یا اقدام به خودکشی کند. آنها ممکن است دیگر تمایلی به گذراندن وقت با خانواده یا دوستان نداشته باشند و ممکن است از دنبال کردن سرگرمی های خود دست بردارند یا احساس کنند قادر به حضور در محل کار یا مدرسه نیستند.
اگر این احساس تردید بیش از ۲ هفته طول بکشد، یک متخصص مراقبت های پزشکی ممکن است فرد را مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (MDD) تشخیص دهد.
علائم اختلال افسردگی اساسی عبارتند از:
خلق و خوی افسرده روزانه که بیشتر روز، تقریباً هر روز، با نشانه های قابل توجهی از ناامیدی و غم و اندوه ادامه دارد.
از دست دادن علاقه به فعالیت های عادی برای مدت طولانی
کاهش یا افزایش وزن قابل توجه و غیر عمدی
کم خوابی، بی خوابی یا افزایش مقدار خواب که بر برنامه های عادی تاثیر می گذارد
خستگی و کم انرژی بودن
احساس بی ارزشی یا احساس گناه بیش از حد روزانه
ناتوانی در تمرکز یا تصمیم گیری
افکار مکرر مرگ، افکار خودکشی، یا تلاش یا برنامه ریزی برای خودکشی
یک پزشک فردی را که هر پنج مورد از این علائم را برای بیش از ۲ هفته تجربه می کند، به جای یک تجربه طولانی غمگینی، یک مشکل پزشکی در نظر می گیرد.
برای تشخیص اختلال افسردگی اساسی ، پزشک باید علائم را فقط به افسردگی مرتبط کند و نه به تشخیص پزشکی دیگر، مانند سوء مصرف مواد یا یک بیماری زمینه‌ای.
بر خلاف غم و اندوه، افسردگی می تواند باعث شود که فرد برای گذراندن روز خود در تلاش باشد. غم و اندوه تنها یکی از عناصر افسردگی است.
درمان افسردگی
اگر فردی علائم افسردگی را بیش از ۲ هفته داشته باشد، باید از متخصص کمک بگیرد.
پزشک می تواند به تعیین سطح درمان لازم برای مدیریت علائم کمک کند.
پس از تشخیص، درمان های احتمالی شامل دارو، مشاوره و روان درمانی است.
داروها
داروها شامل مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، نوعی ضد افسردگی است.
اینها با افزایش سطح سروتونین در مغز عمل می کنند. سروتونین یک پیام رسان شیمیایی است که به بهبود خلق و خو کمک می کند.
نمونه هایی از مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین ها عبارتند از سیتالوپرام، اسیتالوپرام، فلوکستین و سرترالین.
طبق گفته کلینیک مایو، این داروها می توانند علائم افسردگی را کاهش دهند، اگرچه خطر عوارض جانبی نامطلوب را به همراه دارند.
به عنوان مثال، هنگامی که افراد برای اولین بار از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنند، این داروها خطر بدتر شدن علائم را قبل از بهبود دارند. اعضای خانواده فردی که دارو مصرف می کند باید آنها را از نزدیک تحت نظر داشته باشند و در صورت تشدید علائم به پزشک مراجعه کنند.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) ابراز نگرانی کرده است که برخی از مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین ها می توانند باعث افزایش افکار خودکشی در افراد جوان شوند و در صورت مصرف در دوران بارداری ممکن است خطراتی برای جنین ایجاد کنند.
در نتیجه، داروها دارای یک هشدار جعبه سیاه هستند که در بروشور اطلاعاتی خطرات احتمالی داروها را مشخص می کند.
هنگام تجویز داروهای مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین ، تجویزکنندگان باید به دقت بین مزایا و معایب مصرف تعادل ایجاد کنند.
روان درمانی و مشاوره
روان درمانی شامل صحبت با یک متخصص آموزش دیده است.
فرد می تواند به تنهایی یا با حمایت از داروهای ضد افسردگی روان درمانی را دنبال کند. یک درمانگر می تواند به شناسایی مناطق مشکل دار کمک کند، مکانیسم های مقابله ای را آموزش دهد، و به فرد در مورد واقعیت های شرایط آموزش دهد.
یک تیم پزشکی ممکن است فرد مبتلا به افسردگی شدید را به دلیل خطر خودکشی یا عدم توانایی مراقبت از خود در معرض خطر فوری در بیمارستان بستری کند.
امکانات سرپایی و کلینیک های روان درمانی می توانند به مراقبت های طولانی مدت کمک کنند.
نتیجه
افسردگی و غم با هم مرتبط هستند اما یکسان نیستند.
غم و اندوه احساسی است که همه اغلب پس از رویدادهای استرس زا یا ناراحت کننده زندگی تجربه می کنند. افسردگی یک اختلال روانی شدید و مداوم است که می تواند به شدت بر زندگی روزمره تأثیر بگذارد.
محرک های خاص اغلب باعث غم و اندوه می شوند، در حالی که افسردگی ممکن است هیچ دلیل قابل شناسایی نداشته باشد. غم و اندوه بخشی از افسردگی است اما ماهیتی موقتی تر دارد.
اگر به نظر می رسد غم و اندوه برای مدت نامتناسبی ادامه دارد، به دنبال نظر پزشکی باشید. این می تواند نشان دهنده بروز افسردگی باشد.
این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف تهیه شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.
