اختصاصی فارمافوری: اگر اختلال دو قطبی دارید، باید به طور مداوم تحت درمان باشید. در حقیقت ، شما باید به طور منظم به یک روان پزشک مراجعه کنید. حتی اگر احساس خوبی دارید باز هم نباید مراجعه به پزشک را برای درمان دارویی اختلال دو قطبی به تعویق نیندازید. چرا که آن احساس خوب ممکن است ناشی از دوره شیدایی باشد. درمان معمولاً شامل ترکیبی از دارو درمانی و مشاوره درمانی است. که هر دو مکمل یکدیگرند.
روانپزشکان معمولاً داروها را به عنوان درمان اولیه برای کنترل علائم در سریع ترین زمان ممکن توصیه می کنند.
به محض اینکه علائم تحت کنترل قرار گرفتند ، برای کاهش خطر عود ، درمان نگهدارنده دریافت خواهید کرد. درمان نگهدارنده احتمال تغییر خلق و خو و تبدیل وضعیت شیدایی به افسردگی را کاهش می دهد.
درمان دارویی اختلال دو قطبی
انواع مختلفی از داروها برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود. شامل تثبیت کننده های خلق و خو، داروهای ضد افسردگی و داروهایی که اضطراب را کاهش می دهند. پزشک شما ممکن است یک یا ترکیبی از داروها را برای حداکثر اثر تجویز کند.
داروی مناسب برای هر شخصی متفاوت است و به آزمون و خطا نیاز دارد. همچنین ممکن است به دلیل عوارض جانبی نیاز به تغییر دارو داشته باشید.
ممکن است تا هشت هفته طول بکشد تا اثرات کامل هر دارو مشاهده شود. پزشک معمولاً هر چند وقت فقط یک دارو را تغییر می دهد. این امر به پزشک کمک می کند تا بهتر نظارت کند و تشخیص دهد که کدام یک از داروها برای آن بیمار به خصوص اثربخش نیست.
داروهای زیر برای درمان دارویی اختلال دو قطبی استفاده می شود:
لیتیوم
لیتیوم (مانند لیتوبید) یک داروی تثبیت کننده خلق و خو است که از دهه ۱۹۷۰ استفاده میشود. به کنترل علائم شیدایی حاد کمک می کند. همچنین در جلوگیری از عود دوره های شیدایی و افسردگی موثر است.
عوارض جانبی شایع شامل افزایش وزن و مشکلات گوارشی است. این دارو همچنین می تواند تیروئید و کلیه های شما را تحت تاثیر قرار دهد. آزمایش خون دوره ای برای نظارت بر سلامت تیروئید و کلیه لازم است.
لیتیوم یک داروی دسته D است که در صورت امکان باید از مصرف آن در بارداری اجتناب شود. با این حال، در برخی موارد ممکن است فواید آن بیشتر از خطرات احتمالی باشد.
داروهای ضد تشنج
داروهای ضد تشنج تثبیت کننده های خلقی هستند که برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شوند. این داروها از اواسط دهه ۱۹۹۰ استفاده میشوند. داروهای ضد تشنج عبارتند از:
سدیم دیوالپروکس (دپاکوت)
لاموتریژین (Lamictal)
اسید والپروئیک (دپاکن)
عوارض جانبی رایج داروهای ضد تشنج عبارتند از افزایش وزن، خواب آلودگی و ناتوانی در نشستن. داروهای ضد تشنج نیز با افزایش خطر افکار و رفتارهایی با سویه خودکشی همراه هستند.
اسید والپروئیک به عنوان عامل ایجاد نقایص مادرزادی شناخته شده است. لامیکتال باعث ایجاد جوش هایی می شود که می تواند خطرناک باشد. در مورد هر گونه راش یا جوش جدیدی که در حین مصرف لامیکتال ایجاد می شود، به پزشک خود اطلاع دهید.
داروهای ضد روان پریشی
داروهای ضد روان پریشی یکی دیگر از گزینه های درمانی است. برخی از داروهای ضد روان پریشی که معمولاً تجویز می شوند عبارتند از:
اولانزاپین (Zyprexa)
ریسپریدون (ریسپردال)
کوتیاپین (Seroquel)
لورازیدون (لاتودا)
آریپیپرازول (Abilify)
آسناپین (سافریس)
عوارض جانبی شایع شامل افزایش وزن، خواب آلودگی، خشکی دهان، کاهش میل جنسی و تاری دید است. داروهای ضد روان پریشی نیز ممکن است بر حافظه و توجه تأثیر بگذارند. همچنین معلوم شده باعث حرکات غیر ارادی صورت یا بدن می شوند.
داروهای ضد افسردگی
این داروها شامل مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs)، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین (SNRIs)، مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)، و سه حلقه‌ای هستند.
داروهای ضدافسردگی ممکن است برای کمک به مدیریت افسردگی در اختلال دوقطبی اضافه شوند. اما گاهی اوقات می‌توانند باعث ایجاد دوره‌های شیدایی شوند. برای کاهش خطر ایجاد یک دوره مختلط یا شیدایی، این داروها اغلب همراه با یک تثبیت کننده خلق و خو یا آنتی سایکوتیک تجویز می شوند.
مانند هر دارویی، خطرات و مزایای مصرف داروهای ضد افسردگی برای اختلال دوقطبی را با پزشک خود در میان بگذارید.
در اینجا برخی از داروهای ضد افسردگی که معمولاً تجویز می شوند ذکر شده است:
SNRI
دسوونلافاکسین (پریستیک)
دولوکستین
ونلافاکسین (Effexor)
SSRI
سیتالوپرام (سلکسا)
اسیتالوپرام (Lexapro)
فلوکستین (پروزاک )
پاروکستین
سرترالین (Zoloft)
سه حلقه ای
آمی تریپتیلین
دزیپرامین (نورپرامین)
ایمی پرامین
نورتریپتیلین (Pamelor)
MAOI
فنلزین (ناردیل)
ترانیل سایپرومین (پارنات)
به طور کلی ، MAOI به ندرت تجویز می شوند مگر اینکه بیمار پاسخ ضعیفی به SNRI ها یا SSRI ها داشته باشد. عوارض جانبی شایع عبارتند از کاهش میل جنسی ، اختلال در خواب ، افزایش اشتها ، خشکی دهان ، مشکلات گوارشی و مشکلات قاعدگی.
مهم است که هنگام مصرف MAOIاز برخی داروها و نوشیدنی و غذاهایی مانند شراب و پنیر خودداری کنید چرا که می تواند باعث یک بیماری نادر اما خطرناک به نام سندرم سروتونین شود.
بنزودیازپین ها
اینها گروهی از داروها با خواص تسکین دهنده اضطراب هستند. بنزودیازپین ها عبارتند از:
آلپرازولام (زاناکس)
کلردیازپوکساید (لیبریوم)
کلونازپام (کلونوپین)
دیازپام (والیوم)
لورازپام (آتیوان)
عوارض جانبی می تواند شامل خواب آلودگی، کاهش هماهنگی عضلات و مشکلات تعادل و حافظه باشد. این داروها به دلیل خطر وابستگی باید با احتیاط مصرف شوند.
سیمبیاکس
این دارو ترکیبی از فلوکستین و داروی ضد روان پریشی اولانزاپین است: . Symbyax دارای خواص ضد افسردگی و تثبیت کننده خلق است. عوارض جانبی می تواند افزایش اشتها، مشکلات جنسی، خواب آلودگی، خستگی و خشکی دهان باشد.
داروها و بارداری
برخی از داروها، مانند لیتیوم و اسید والپروئیک، می توانند خطر نقایص مادرزادی جنین را افزایش دهند. برخی داروها نیز ممکن است اثربخشی داروهای ضد بارداری را کاهش دهند. اگر از روش‌های پیشگیری از بارداری برای جلوگیری از بارداری استفاده می‌کنید، حتماً این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
همچنین در صورت شیردهی باید در مورد داروهای خود با پزشک خود صحبت کنید. برخی از داروها ممکن است برای کودک بی خطر نباشند.
این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.