مولتیپل اسکلروزیس چگونه زنان را تحت تاثیر قرار می دهد؟ مولتیپل اسکلروزیس بیماری است که سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد. نحوه انتقال پیام ها بین مغز و قسمت های مختلف بدن را تغییر می دهد و می تواند منجر به علائم مختلفی شود.
مولتیپل اسکلروزیس (MS) زنان را تقریباً دو برابر مردان تحت تأثیر قرار می دهد. زنان مبتلا به ام اس می توانند علائم خاصی را تجربه کنند که مردان را تحت تأثیر قرار نمی دهد.
زنان می‌توانند بسیاری از علائم مشابه مردان را تجربه کنند، اما به دلیل تأثیر هورمون‌های جنسی زنانه می‌توانند برخی از مشکلات خاص را نیز تجربه کنند.
تشخیص ام اس به احتمال زیاد در سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی رخ می دهد. این بیماری به دلیل تأثیر تغییرات هورمونی می تواند بر قاعدگی، پیشگیری از بارداری، بارداری و یائسگی تأثیر بگذارد.
این مقاله به چگونگی تأثیر ام اس بر زنان می پردازد.
قاعدگی زنان
ام اس می تواند زنان را کمی متفاوت از مردان تحت تاثیر قرار دهد.
دمای بدن زن قبل و در طول پریود افزایش می یابد و این می تواند علائم ام اس را تحت تاثیر قرار دهد.
علائمی که شامل خستگی، افسردگی، مشکلات تعادلی و ضعف هستند، می توانند قبل و در طول قاعدگی چالش برانگیزتر باشند.
یک نظرسنجی انجام شده در یک کلینیک نشان داد که ۷۰ درصد از زنان علائم شدیدتری را تقریباً در همان زمان هر ماه، یک هفته پس از شروع قاعدگی، تجربه می‌کنند. این نشان می دهد که تغییرات هورمونی ممکن است نقش داشته باشد.
برخی از داروهای ام اس، مانند داروهای ضد افسردگی و بتا اینترفرون ها نیز می توانند بر چرخه قاعدگی تأثیر بگذارند. آنها ممکن است باعث لکه بینی یا پریودهای نامنظم شوند، اگرچه این عوارض جانبی اغلب با گذشت زمان بهبود می یابند. برخی از زنان ترجیح می دهند از داروهای ضد بارداری مبتنی بر هورمون برای کاهش یا توقف قاعدگی استفاده کنند.
کنترل تولد
زنان مبتلا به ام اس معمولاً می توانند از یکی از روش های مختلف پیشگیری از بارداری استفاده کنند.
با این حال، برای افراد ضروری است که نوع داروی ام اس را که استفاده می‌کنند و تداخل آن، در صورت وجود، با داروی پیشگیری از بارداری انتخابی‌شان در نظر بگیرند.
یک زن باید در مورد گزینه ها با پزشک خود صحبت کند.
سلامت جنسی
بسیاری از زنان مبتلا به ام اس مشکلات مربوط به برانگیختگی، پاسخ و ارگاسم را در طول رابطه جنسی تجربه می کنند. هیچ درمان در دسترس برای این وجود ندارد، اما چیزهایی وجود دارد که می تواند کمک کند.
روانکاری: خشکی واژن می تواند ناشی از ام اس باشد یا می تواند از عوارض جانبی برخی داروها باشد. استفاده از روان کننده واژینال می تواند به تسکین این مشکل کمک کند.
رسیدن به ارگاسم: ام اس می تواند رسیدن به ارگاسم را برای زنان دشوار کند. تحریک اضافی، مانند استفاده از ویبراتور، می تواند کمک کننده باشد.
بارداری
یک زن مبتلا به ام اس می تواند بارداری سالمی داشته باشد.
زنی که تشخیص ام اس را دریافت می کند ممکن است به تشکیل خانواده فکر کند. در گذشته کارشناسان معتقد بودند که بارداری می تواند تاثیر منفی بر ام اس داشته باشد.
با این حال، اکنون به نظر می رسد که یک زن مبتلا به ام اس به همان اندازه احتمال بارداری سالمی دارد که فرد بدون ام اس.
تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۳ نشان داد که میزان عود ام اس در دوران بارداری کمتر است، احتمالاً به دلیل فعالیت هورمونی. این تحقیقات نگرانی هایی را ایجاد کرد که ممکن است عود بیماری بلافاصله پس از زایمان رخ دهد.
با این حال، یک مطالعه اولیه در سال ۲۰۱۹ به این نتیجه رسید که میزان عود احتمالاً بلافاصله پس از زایمان بیشتر از قبل از بارداری نیست. به طور کلی، به نظر می رسد شانس عود ۶ ماه پس از زایمان به سطح قبل از بارداری می رسد.
در این مطالعه، کسانی که به نوزادان خود شیر می‌دادند، ۴۰ درصد کمتر از کسانی که شیر نمی‌دادند، شانس عود داشتند. نویسندگان این مطالعه نتایج خود را بر اساس داده‌های مربوط به ۳۷۵ زن که ۴۶۶ بارداری را بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ تجربه کرده‌اند، استوار کردند.
علاوه بر این، به نظر نمی رسد بارداری بر پیشرفت طولانی مدت ام اس تاثیری داشته باشد.
حامله شدن
هیچ مدرکی مبنی بر تأثیر ام اس بر باروری وجود ندارد، اما ابتلا به ام اس ممکن است مستلزم برنامه ریزی اضافی باشد.
برخی از داروهای ام اس در دوران بارداری بی خطر هستند و ممکن است پزشک توصیه کند که درمان را متوقف کرده و برای شروع مجدد تا پس از زایمان صبر کنید. پزشک در مورد نحوه قطع مصرف دارو توصیه می کند، زیرا ممکن است قطع ناگهانی برخی داروها بی خطر نباشد.
پزشکان هنگام توصیه در مورد ادامه یا عدم ادامه مصرف دارو، خطرات مادر و نوزاد را بررسی خواهند کرد.
علائم بارداری و ام اس
برخی از علائم ممکن است در دوران بارداری بدتر شوند.
شامل:
مشکلات تعادل
خستگی
کمر درد
مشکلات مثانه و روده
مسائلی مانند تعادل می‌توانند در اواخر بارداری بدتر شوند، زیرا مرکز ثقل بدن جابجا می‌شود. یک وسیله کمکی، مانند عصای راه رفتن، ممکن است کمک کند.
یائسگی
مانند بارداری، سطح هورمون ها نیز در دوران یائسگی تغییر می کند. در دوران یائسگی، برخی از علائم ام اس، از جمله خستگی و مشکلات مثانه، می توانند شدیدتر شوند.
مطالعه ای که به تاثیر یائسگی بر ام اس پرداخته است، نشان می دهد که پس از توقف تولید استروژن در بدن، سطح ناتوانی با سرعت بیشتری افزایش می یابد.
هورمون درمانی ممکن است با افزایش سطح استروژن در بدن به تأخیر این تأثیر در زنان مبتلا به ام اس کمک کند. درمان های هورمونی به شکل قرص، چسب، ژل یا ایمپلنت در دسترس هستند.
تغییر سبک زندگی
تنظیم یک برنامه کاری می تواند در طول عود کمک کند.
اگر یک زن بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سال تشخیص ام اس را دریافت کند، ممکن است با چالش های بیشتری در زمینه مراقبت از کودک، اشتغال، و مراقبت از والدین وابسته مواجه شود.
در یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ از ۱۲۴۸ زن شاغل در ایالات متحده، ۶۰ درصد از شرکت کنندگان گفتند که سعی می کردند علائم خود را در محل کار پنهان کنند.
با این حال، ۶۱٪ گفتند که راحت در مورد وضعیت خود با همکاران صحبت می کنند، و ۵۹٪ گفتند که می توانند با رئیس خود در مورد ام اس صحبت کنند. همچنین، ۴۰ درصد گفتند که توانسته اند برنامه خود را برای کمک به مقابله با آن تنظیم کنند.
یک گروه پشتیبانی ام اس می تواند مکان خوبی برای تشویق، ملاقات با افراد در شرایط مشابه و دریافت توصیه های عملی در مورد مسائلی مانند بیمه درمانی، کمک به مراقبت از کودکان و مدیریت شرایط کاری باشد.
درباره ام اس
در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به پوشش میلین که از رشته های عصبی محافظت می کند، حمله می کند. همانطور که این فرآیند شروع به آسیب رساندن به اعصاب می کند، علائم می تواند در سراسر بدن ظاهر شود.
علائم
نشانه های ام اس بسته به سطح آسیب و اعصاب درگیر متفاوت است.
علامت ها می تواند شامل موارد زیر باشد:
مشکلات بینایی، مانند دوبینی و از دست دادن جزئی یا کامل بینایی
ضعف یا بی حسی در یک یا چند اندام
سوزن سوزن شدن یا درد
لرزش
هماهنگی ضعیف یا از دست دادن تعادل
لکنت زبان
خستگی
سرگیجه
مشکلات مثانه و روده
علل و عوامل خطر
مشخص نیست که چرا ام اس برخی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد و دیگران را تحت تاثیر قرار نمی دهد. یک نظریه این است که برخی از افراد دارای عوامل ژنتیکی هستند که خطر ابتلا به ام اس را در شرایط خاص افزایش می دهد.
برخی از عوامل خطر که به نظر می رسد خطر را افزایش می دهند عبارتند از:
زن بودن
در سنین ۲۰ تا ۴۰ سال
داشتن والدین یا خواهر و برادر مبتلا به ام اس
تجربه یک ویروس مانند ویروس اپشتین بار که باعث مونونوکلئوز عفونی می شود
داشتن یک بیماری خود ایمنی دیگر، مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس
سطوح پایین ویتامین D
سیگار کشیدن
زندگی در شمال اروپا، دور از خط استوا
درمان
هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد، اما گزینه های درمانی وجود دارد.
درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری (DMT) می‌توانند پیشرفت ام‌اس را کاهش داده و تعداد عودها را کاهش دهند.
تزریق کورتیکواستروئید می تواند شعله ور شدن و علائم شدید التهاب را درمان کند.
داروهای خاص می توانند برخی از علائم مانند افسردگی، اسپاسم عضلانی و لرزش را تسکین دهند.
فیزیوتراپی می تواند قدرت فرد را افزایش دهد.
دستورالعمل های فعلی توصیه می کنند که DMT را در اسرع وقت پس از تشخیص شروع کنید، زیرا ممکن است چشم انداز ام اس را بهبود بخشد. پزشک گزینه ها را با فرد مورد بحث قرار می دهد، زیرا تجربه هر فرد از ام اس متفاوت است.
اگر به مرور زمان محققان بتوانند نقش عوامل هورمونی را تایید کنند و مزایای آن بیشتر از خطرات آن باشد، هورمون درمانی (HT) ممکن است گزینه‌ای برای زنان مبتلا به ام اس باشد.
درمان های طبیعی و جایگزین
گزینه هایی که ممکن است کمک کند عبارتند از:
یوگا، تای چی و ذهن آگاهی
کمپرس گرم یا سرد برای درد
رفلکسولوژی برای کاهش سوزش یا سوزن سوزن شدن
طب سوزنی برای درد با یک پزشک واجد شرایط
برخی کانابینوئیدها از گیاه ماری جوانا
با توجه به اطلاعات مرکز ملی درمان مکمل و یکپارچه، هیچ مدرکی مبنی بر کمک درمان نیش زنبور عسل یا مکمل های غذایی وجود ندارد.
با این حال، پیروی از یک رژیم غذایی سالم و انجام ورزش تا حد ممکن می تواند سلامت کلی را تقویت کند و ممکن است به کاهش استرس کمک کند و به نوبه خود ممکن است خطر شعله ور شدن را کاهش دهد.
این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف تهیه شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.
