پوست و زیبایی

منگوله های پوستی : هر آنچه که باید راجع به آن بدانید

منگوله های پوستی

اختصاصی فارمافوری: منگوله های پوستی قطعه کوچکی از پوست نرم و آویزان هستند که ممکن است دارای ساقه باشند و می توانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند، به ویژه در جاهایییی که پوست به پوست یا لباس دیگر ساییده می شود.

نام‌های دیگر آن آکروکوردون، پاپیلوم پوستی ، پولیپ فیبرواپیتلیال، فیبروم مولوسکوم، آونگ فیبروم، فیبروم نرم و منگوله پوستی تمپلتون است.

منگوله ها بسیار رایج هستند و عموماً بعد از میانسالی ایجاد می شوند و مردان و زنان را به طور مساوی تحت تأثیر قرار می دهند.

چند نکته سریع در مورد منگوله های پوستی

منگوله ها تومورهای خوش خیم پوست هستند.

معمولاً در چین و چروک های پوست ایجاد می شوند.

خطرناک نیستند، اما می توان آنها را به دلایل زیبایی حذف کرد.

روش‌های حذف منگوله پوستی شامل درمان‌های بدون نسخه (OTC)، برداشتن از پوست و سرما درمانی است.

منگوله پوستی چیست؟

منگوله ها بی ضرر هستند و اغلب به دلایل زیبایی برداشته می شوند.

آنها تومورهای خوش خیم، غیرسرطانی پوست هستند. از هسته ای از رشته ها و مجاری، سلول های عصبی، سلول های چربی و یک پوشش یا اپیدرم تشکیل میشوند.

ممکن است در این بخش ها  ظاهر شوند:

پلک ها

زیر بغل

زیر سینه ها

کشاله ران

قسمت بالای قفسه سینه

گردن

منگوله های پوستی اغلب مورد توجه قرار نمی گیرند، مگر اینکه در مکانی برجسته باشند یا به طور مکرر مالیده یا خراشیده شوند، مثلاً با لباس، جواهرات، یا هنگام اصلاح.

ممکن است برخی از افراد منگوله های پوستی داشته باشند و هرگز متوجه آنها نشوند. در برخی موارد، آنها بدون درد ساییده می شوند یا می افتند. منگوله های پوستی بسیار بزرگ ممکن است تحت فشار ترکیده شوند.

سطح منگوله های پوستی ممکن است از نظر ظاهری صاف یا نامنظم باشد. اغلب از سطح پوست روی دمگل های گوشتی یا ساقه ها بلند می شوند. معمولاً گوشتی یا کمی قهوه ای هستند.

قطر آنها از ۲ میلی متر تا ۱ سانتی متر متغیر است و برخی ممکن است به ۵ سانتی متر هم برسند.

درمان منگوله های پوستی

از آنجایی که منگوله ها معمولاً بی ضرر هستند، حذف  شان معمولاً به دلایل زیبایی انجام می شود.

برداشتن منگوله بزرگ پوست از صورت یا زیر بازوها می تواند اصلاح را آسان تر کند.

عمل جراحی

در جراحی ممکن است از روش های زیر استفاده شود:

کوتریزاسیون: منگوله پوست با استفاده از الکترولیز میسوزد.

کرایوسرجری: منگوله پوست با استفاده از پروب حاوی نیتروژن مایع منجمد می شود

بستن: خون رسانی به منگوله پوستی قطع می شود

برش: منگوله با چاقوی جراحی بریده می شود

این روش ها فقط باید توسط یک متخصص پوست، یا یک متخصص پزشکی مشابه انجام شود.

منگوله ها روی پلک، به ویژه آنهایی که نزدیک به لبه پلک هستند، ممکن است توسط چشم پزشک یا چشم پزشک متخصص برداشته شوند.

به دلیل خطر خونریزی و عفونت احتمالی، معمولاً برداشتن منگوله پوستی در خانه توصیه نمی شود.

با این حال، منگوله های بسیار کوچک را می توان با بستن نخ دندان یا نخ پنبه ای نازک در اطراف پایه منگوله جدا کرد تا گردش خون به منگوله قطع شود.

راه حل های بدون نسخه

محلول های بدون نسخه (OTC) در داروخانه ها موجود است. این محلول ها منگوله پوست را منجمد می کنند و بعد از ۷ تا ۱۰ روز می ریزند. می شود آن ها را به صورت آنلاین خریداری کرد، اگرچه توصیه می شود قبل از استفاده از این درمان ها از مشاوره پزشکی حرفه ای استفاده کنید.

این داروها مشابه داروهایی هستند که برای حذف زگیل استفاده می شوند.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه حذف منگوله ها باعث رشد بیشتر آنها شود وجود ندارد.

علت منگوله های پوستی چیست؟

دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث ایجاد منگوله ها می شود، اما ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که خوشه هایی از کلاژن و رگ های خونی در قطعات ضخیم تر پوست به دام بیفتند.

از آنجایی که منگوله ها بیشتر در چین و چروک های پوستی دیده می شوند، ممکن است عمدتاً در اثر مالش پوست ایجاد شوند.

منگوله‌ها مردان و زنان را به صورت یکسان تحت تأثیر قرار می دهد، اما در دوران بارداری، در افراد چاق و در افراد دیابتی بیشتر اتفاق می‌افتد.

به نظر می رسد منگوله های پوستی در موارد زیر رایج تر است:

افرادی که اضافه وزن دارند و چاق هستند

کسانی که دیابت دارند

زنان در دوران بارداری، احتمالاً به دلیل تغییرات هورمونی و سطوح بالای فاکتورهای رشد

مبتلایان به برخی از انواع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

افراد مبتلا به عدم تعادل استروئیدی جنسی، به خصوص اگر تغییراتی در سطوح استروژن و پروژسترون وجود داشته باشد

کسانی که اعضای نزدیک خانواده آنها دارای منگوله پوستی هستند

مطالعات نشان داده‌اند که منگوله‌های پوستی بیشتر در موارد زیر ایجاد می‌شوند:

چاقی

دیس لیپیدمی، به عنوان مثال، سطح کلسترول بالا

فشار خون بالا

همچنین منگوله ها با مقاومت به انسولین و افزایش پروتئین واکنشی C با حساسیت بالامرتبط هستند.

همین مساله نشان می‌دهد که  شاید منگوله‌ها نشانه‌ای خارجی از افزایش خطر مقاومت به انسولین، سندرم متابولیک، تصلب شرایین و بیماری‌های قلبی عروقی باشند.

منگوله های پوستی به ندرت با موارد زیر ارتباطی دارند:

سندرم تخمدان پلی کیستیک

و

سندرم Birt-Hogg-Dubé (BHD) یک بیماری ژنتیکی نادر است که با تومورهای پوستی، از جمله فیبروفولیکولوم های متعدد، تریکودیسکوم، و آکروکوردون یا منگوله های پوستی تشخیص داده می شود. کارسینوم ها یا تومورهای سرطانی نیز ممکن است در کلیه ها و روده بزرگ ایجاد شوند.

این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *