بیماری عروق کرونر چیست؟ / علائم و درمان بیماری عروق کرونر

اختصاصی فارمافوری: بیماری عروق کرونر چیست؟ بیماری عروق کرونر (CAD) یا بیماری عروق کرونر قلب زمانی ایجاد می شود که عروق کرونر بیش از حد باریک شوند یا انسداد کلسترول در دیواره ها ایجاد شود. شریان های کرونری رگ های خونی هستند که اکسیژن و خون را به قلب می رسانند.

زمانی که کلسترول روی دیواره سرخرگ ها جمع می شود و پلاک ایجاد می کند CAD امکان پیدا می کند تا ایجاد شود. این پلاک ها باعث باریک شدن رگ ها می شوند و جریان خون را به قلب کاهش می دهند یا می توانند باعث التهاب و سخت شدن دیواره های رگ خونی شوند. لخته گاهی اوقات می تواند جریان خون را مسدود کند و باعث مشکلات جدی سلامتی شود.

عروق کرونر شبکه ای از رگ های خونی را در سطح قلب تشکیل می دهند که اکسیژن آن را تغذیه می کند. اگر این شریان ها باریک شوند، قلب ممکن است به اندازه کافی خون غنی از اکسیژن دریافت نکند، به خصوص در حین فعالیت بدنی.

بیماری عروق کرونر گاهی اوقات می تواند منجر به حمله قلبی شود. به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، این شایع ترین نوع بیماری قلبی در ایالات متحده است، جایی که سالانه بیش از ۶۵۵۰۰۰ مرگ و میر را به خود اختصاص می دهد.

علل

بیماری عروق کرونر در نتیجه آسیب به لایه داخلی شریان کرونر ایجاد می شود. این آسیب باعث ایجاد رسوبات چربی پلاک در محل آسیب می شود.

این رسوبات از کلسترول و سایر محصولات التهابی سلول ها تشکیل شده است. این تجمع آترواسکلروز نامیده می شود.

اگر تکه‌هایی از پلاک بشکند یا پاره شود، پلاکت‌ها در آن ناحیه جمع می‌شوند تا رگ خونی را ترمیم کنند. این خوشه می تواند شریان را مسدود کند و جریان خون را کاهش یا مسدود کند، که ممکن است منجر به حمله قلبی شود.

علائم

بیماری عروق کرونر می تواند منجر به آنژین شود. یک نوع درد قفسه سینه که با بیماری قلبی مرتبط است.

آنژین ممکن است باعث ایجاد احساسات زیر در قفسه سینه شود:

فشردگی

فشار

سنگینی

سفت شدن

سوزش

درد

آنژین همچنین ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:

سوء هاضمه

سوزش سردل

ضعف

تعریق

حالت تهوع

سرگیجه

ناراحتی

بیماری عروق کرونر همچنین می تواند منجر به تنگی نفس شود. اگر قلب و سایر اندام‌ها اکسیژن کافی دریافت نکنند، هر تلاشی می‌تواند بسیار خسته‌کننده باشد، که ممکن است باعث شود فرد نفس نفس بزند. اگر پلاک پاره شده باشد، می تواند باعث تنگی نفس در حالت استراحت شود.

عوارض

حمله قلبی زمانی رخ می دهد که عضله قلب خون یا اکسیژن کافی ندارد، مانند زمانی که در یکی از شریان‌های کرونری لخته خون از پلاک ایجاد می‌شود.

تشکیل لخته خون را ترومبوز عروق کرونر می نامند. این لخته اگر به اندازه کافی بزرگ باشد می تواند به طور کامل جریان خون به قلب را در آن رگ متوقف کند.

علائم حمله قلبی عبارتند از:

ناراحتی قفسه سینه

درد خفیف یا کوبنده قفسه سینه

سرفه کردن

سرگیجه

تنگی نفس

رنگ پریدگی خاکستری در صورت

ناراحتی عمومی

وحشت

تهوع و استفراغ

بی قراری

تعریق

اولین علامت معمولاً درد قفسه سینه است که به گردن، فک، گوش، بازوها و مچ دست و احتمالاً به تیغه های شانه، پشت یا شکم گسترش می یابد. علائم می تواند در زنان غیر معمول تر باشد.

تغییر وضعیت، استراحت یا دراز کشیدن بعید است که تسکین دهنده باشد. درد اغلب ثابت است اما ممکن است بیاید و برود. می تواند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.

حمله قلبی یک اورژانس پزشکی است که می تواند منجر به مرگ یا آسیب دائمی قلب شود. اگر فردی علائم حمله قلبی را نشان می دهد، ضروری است که فورا با اورژانس تماس بگیرد.

درمان

هیچ درمانی برای بیماری عروق کرونر وجود ندارد. با این حال، راه هایی وجود دارد که فرد می تواند این بیماری را مدیریت کند.

درمان شامل ایجاد تغییرات مثبت در شیوه زندگی، مانند ترک سیگار، اتخاذ یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم است. پزشکان همچنین ممکن است داروهایی را برای جلوگیری از پیشرفت بیماری عروق کرونر تجویز کنند.

با این حال، شاید برخی از افراد نیاز به انجام اقدامات پزشکی داشته باشند.

داروها

داروهایی که افراد می توانند برای کاهش خطر یا تاثیر بیماری عروق کرونر مصرف کنند عبارتند از:

بتا بلوکرها: پزشک ممکن است بتا بلوکرها را برای کاهش فشار خون و ضربان قلب تجویز کند، به ویژه در میان افرادی که قبلاً حمله قلبی داشته اند. این دارو به “استراحت” قلب کمک می کند.

چسب‌ها، اسپری‌ها یا قرص‌های نیتروگلیسیرین: این داروها رگ‌ها را شل می‌کنند و نیاز قلب به خون را کاهش می‌دهند و همچنین درد قفسه سینه را تسکین می‌دهند.

مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین: این مهارکننده‌ها فشار خون را پایین می‌آورند و به کند کردن یا توقف پیشرفت بیماری عروق کرونر کمک می‌کنند.

مسدود کننده های کانال کلسیم: این مسدودکننده ها باعث گشاد شدن عروق کرونر، بهبود جریان خون به قلب و کاهش فشار خون می شود.

استاتین ها: نتایج یک بررسی در سال ۲۰۱۹ نشان داد که اگرچه مصرف استاتین ها نمی تواند خطر کلی مرگ ناشی از بیماری عروق کرونر را کاهش دهد، اما می تواند از ایجاد آن جلوگیری کند و خطر حملات قلبی غیر کشنده را کاهش دهد. استاتین ها همچنین می توانند باعث تثبیت هر پلاک شوند تا احتمال پارگی آن کمتر شود.

دستورالعمل‌های کنونی توصیه می‌کند افرادی که سابقه حمله قلبی، سکته مغزی، آنژین صدری، یا سایر حوادث قلبی عروقی دارند آسپرین مصرف کنند. این توصیه به این دلیل است که آسپرین از تشکیل لخته های خون روی پلاک جلوگیری می کند. برای کسانی که حمله قلبی نداشته اند، استفاده از آسپرین بحث برانگیزتر است. اما، به طور کلی، پزشکان معمولا آسپرین را در صورت وجود بار بالای پلاک و خطر کم خونریزی توصیه می کنند.

پزشکان در حال حاضر همچنین توصیه می‌کنند که بر روی استراتژی‌های سبک زندگی، مانند اتخاذ یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم متوسط ​​تا شدید تمرکز کنید. این استراتژی ها می توانند خطر ابتلا به تصلب شرایین را کاهش دهند.

عمل جراحی

اگر عروق مسدود شده بسیار باریک شده باشند، یا اگر علائم فرد به داروها پاسخ ندهد، روش‌های جراحی می‌توانند باز یا جایگزین شوند.

یک گزینه جراحی بای پس عروق کرونر است: جراح از یک رگ خونی از قسمت دیگری از بدن برای ایجاد پیوندی استفاده می کند که شریان مسدود شده را دور می زند. برای مثال، پیوند ممکن است از ساق پا یا شریان دیواره داخلی قفسه سینه باشد.

گزینه دیگر آنژیوپلاستی و استنت گذاری است. جراح یک کاتتر را به قسمت باریک شریان وارد می کند و یک بالون تخلیه شده را از طریق کاتتر به ناحیه آسیب دیده عبور می دهد. هنگامی که بالون را باد می کنند، رسوبات چربی را روی دیواره سرخرگ فشرده می کند. آنها ممکن است یک استنت یا لوله مشبک در شریان بگذارند تا به باز نگه داشتن آن کمک کند.

در موارد نادر، فرد ممکن است نیاز به پیوند قلب داشته باشد. با این حال، این تنها در صورتی است که قلب آسیب شدیدی داشته باشد و درمان مؤثر نباشد.

پیشگیری

کنترل سطح کلسترول خون می تواند به کاهش خطر ابتلا به کشنده در افراد کمک کند. برای کنترل بهتر سطح کلسترول خون، موارد زیر را در نظر بگیرید:

فعالیت بدنی بیشتر

محدود کردن مصرف الکل

اجتناب از تنباکو

اتخاذ یک رژیم غذایی با قند، نمک و چربی های اشباع کمتر

افرادی که قبلاً بیماری عروق کرونر داشته اند باید با پیروی از توصیه های پزشک اطمینان حاصل کنند که این عوامل را کنترل می کنند.

عوامل خطر

عوامل زیر خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را در افراد افزایش می دهد:

فشار خون بالا

سطوح بالای لیپوپروتئین با چگالی کم یا کلسترول “بد”.

سطوح پایین لیپوپروتئین با چگالی بالا یا کلسترول “خوب”.

ابتلا به دیابت، که در آن بدن نمی تواند به طور موثر قند را از جریان خون حذف کند

چاقی

سیگار کشیدن که باعث افزایش التهاب و افزایش رسوب کلسترول در عروق کرونر می شود

برخی از عوامل خطر مرتبط با سبک زندگی نیستند. و شامل موارد زیر است:

سطوح بالایی از اسید آمینه هموسیستئین.

سطوح بالای فیبرینوژن، یک پروتئین خونی که تجمع پلاکت‌ها را برای تشکیل لخته‌های خون تشویق می‌کند.

سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر ، با شروع زودرس (قبل از ۵۵ سال برای بستگان مرد، قبل از ۶۵ سال برای بستگان زن)

زنانی که یائسگی زودرس را پشت سر گذاشته اند

برای مردان، بالای ۴۵ سال سن

به طور خاص داشتن سطوح بالای لیپوپروتئین (a) با خطر بالاتر بیماری قلبی عروقی و بیماری عروق کرونر مرتبط است.

تشخیص

پزشک می‌تواند یک معاینه فیزیکی انجام دهد، تاریخچه پزشکی کامل بگیرد و تعدادی آزمایش برای تشخیص بیماری عروق کرونر و سایر انواع بیماری قلبی تجویز کند. نمونه ای از تست ها عبارتند از:

الکتروکاردیوگرام: فعالیت الکتریکی و ریتم قلب را ثبت می کند.

هولتر مانیتور: دستگاه قابل حملی است که فرد به مدت دو روز یا بیشتر زیر لباس خود می پوشد. تمام فعالیت های الکتریکی قلب از جمله ضربان قلب را ثبت می کند.

اکوکاردیوگرام: یک اسکن اولتراسوند است که بر پمپاژ قلب نظارت می کند. از امواج صوتی برای ارائه تصویر ویدئویی استفاده می کند.

تست استرس: شامل استفاده از تردمیل یا دارویی است که به قلب فشار وارد می کند تا نحوه عملکرد آن در زمان فعال بودن فرد را آزمایش کند.

این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.