اختصاصی فارمافوری: افراد مبتلا به بیماری آلزایمر اغلب اختلالات خواب یا اختلالات شبانه روزی را تجربه می کنند. این اختلال ممکن است شدت بیماری آلزایمر را افزایش دهد. شاید برای درمان آلزایمر هنوز دارویی قطعی یافت نشده باشد. اما پیشگیری از ابتلا و یا دستکم کنترل علائم و شدت بیماری، با درمان اختلالات خواب ممکن است.
ارتباط میان آلزایمر و اختلالات خواب
نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که ریتم های شبانه روزی تجمع یک پروتئین کلیدی را در مغز افراد مبتلا به آلزایمر کنترل می کند.
محققان پیشنهاد می کنند که کنترل ریتم شبانه روزی در افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است به کاهش علائم کمک کند.
زوال عقل یکی از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. شایع ترین شکل آن، بیماری آلزایمر، از هر ۹ نفر سالمند ۶۵ سال و بالاتر در ایالات متحده یک نفر را مبتلا می کند.
یکی از ویژگی های آلزایمر اختلال در ریتم های شبانه روزی است، یعنی تغییرات فیزیکی، ذهنی و رفتاری روزانه که خواب و بیداری ما را کنترل می کند.
در واقع، افراد می توانند سال ها قبل از دریافت تشخیص آلزایمر، اختلالات خواب را تجربه کنند که با علائم شدیدتر همراه است.
اکنون، محققان موسسه پلی تکنیک رنسیلر در نیویورک می گویند احتمالا ارتباطی بین این اختلالات شبانه روزی و توسعه آلزایمر کشف کرده باشند.
آنها تحقیقات خود را در آزمایشگاه و با استفاده از سلول های مشتق شده از گلبول های سفید موش انجام دادند. محققان مکانیسم مولکولی را شناسایی کردند که ممکن است مسئول ارتباط بین آلزایمر و ریتم های شبانه روزی باشد.
تجمع پروتئین
آلزایمر یک بیماری عصبی التهابی است که با تجمع بتا آمیلوئید مشخص می شود. مضرترین آنها بتا آمیلوئید ۴۲ (Aβ۴۲) است. پروتئین ها پلاک هایی را تشکیل می دهند که بین نورون ها جمع می شوند و عملکرد سلول را مختل می کنند.
دانشمندان بر این باورند که رشد پلاک های آمیلوئید گامی حیاتی در توسعه آلزایمر است.
سلول های ایمنی به نام میکروگلیا در پاکسازی پلاک های آمیلوئید نقش دارند. این فرآیند که فاگوسیتوز نامیده می شود، برای حفظ نورون های سالم ضروری است.
محققان با استفاده از سلول های موش دریافتند که فاگوسیتوز در طول روز و شب تغییر می کند. هنگامی که فاگوسیتوز قطع می شود، مثلا از طریق اختلال خواب، بتا آمیلوئید تولید می شود.
علائم
افراد مبتلا به آلزایمر طیف وسیعی از علائم، از جمله از دست دادن حافظه، سردرگمی، هذیان، و رفتارهای تکانشی را تجربه می کنند. ارتباطی قوی میان ایجاد پلاک ها و بروز آلزایمر وجود دارد، اما هنوز محققان مطمئن نیستندکه آیا این پلاک ها باعث علائم می شوند یا خیر.
با این حال، دانشمندان فکر می‌کنند که پلاک‌های آمیلوئیدی باعث تسریع در ایجاد گره‌های تاو می‌شوند که به نورون‌ها آسیب بیشتری می‌رسانند. بسیاری از علائم آلزایمر به دلیل آسیب عصبی است ..
اگرچه ارتباطی بین ریتم های روزانه و آلزایمر وجود دارد، اما مکانیسم های زیربنایی این رابطه به طور کامل شناخته نشده است. مطالعه مذکور مهیج اما مقدماتی است که زمان‌بندی ریتمیک پاکسازی آمیلوئید توسط سلول‌های ایمنی را بررسی می‌کند. همانطور که گفته شد، این تحقیق روی موش ها انجام شده است و یافته ها باید در انسان نیز تکرار شود.
اختلال در خواب
بنابراین، اختلال خواب که در آلزایمر رایج است ممکن است بر سطح هپاران تأثیر بگذارد. این به نوبه خود بر تجمع پلاک های آمیلوئید تأثیر می گذارد.
محققان پیشنهاد می کنند که کنترل ریتم های شبانه روزی ممکن است به کنترل شرایط التهابی مانند آلزایمر کمک کند.
این متن توسط تحریریه فارمافوری با استفاده از منابع متعدد تهیه و تالیف شده است. بازنشر آن تنها با ذکر منبع مجاز است.